Bulbophyllum echinolabium

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 27-28°C, a średnia temperatura nocy 19-21°C, co daje amplitudę dobową 7-8°C. 

18000-30000 luksów. Niewiele napisano na temat wymagań uprawowych tego storczyka, tak więc podany poziom światła jest tylko logicznym przypuszczeniem. Roślinę należy uważnie obserwować i w razie potrzeby zmienić poziom światła na wyższy lub niższy, w zależności od potrzeb rośliny. (Jeżeli liście czerwienią się albo ulegają poparzeniu, roślinę trzeba przenieść w nieco ciemniejsze miejsce. Natomiast jeśli nie udaje się doprowadzić rośliny do kwitnienia, poziom światła należy zwiększyć). Thoms (1996) sugerował następująco: "warunki możliwie najjaśniejsze, ale nie za wysokie temperatury i dobra cyrkulacja powietrza przez całą dobę". Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

W stacjach klimatycznych położonych na niewielkich wysokościach opady deszczu są słabe do umiarkowanych, niemniej jednak w każdym miesiącu takie opady są notowane. Dane dotyczące siedlisk wyżej położonych powinny podawać większe opady, ale z podobnymi, jednakowymi ilościami w ciągu całego roku. Rośliny w uprawie powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, z lekkim przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Nie należy jednak dopuszczać do tego, aby podłoże stało się zleżałe lub nasiąknięte. 

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Większość gatunków Bulbophyllum wymaga doskonałego drenażu i dobrej cyrkulacji powietrza wokół korzeni, sadzi się więc je zwykle do bardzo płaskich doniczek lub koszyków i stosuje bardzo luźne, szybko przesychające podłoże. Różne ilości utrzymujących wilgoć dodatków, takich jak perlit lub kawałki mchu torfowca, mogą być wymieszane z materiałem podstawowym składającym się z drobnych lub średniej wielkości kawałków kory sosnowej lub paproci drzewiastej. Włókna paproci drzewiastej są szczególnie polecane, ponieważ nie ulegają tak szybkiemu rozkładowi jak kawałki kory sosnowej, co oznacza, że nie jest konieczne zbyt częste przesadzanie. Wiele gatunków bulbophyllów nie lubi naruszania korzeni i czasem odchorowują przez okres nawet roku lub dłużej oddzielanie pseudobulw lub przesadzanie. Jeżeli podłoże nie uległo rozkładowi ale roślina wyrosła poza pojemnik, można przenieść roślinę z całą bryłą korzeniową do większego pojemnika, bez naruszania korzeni. Jeśli przesadzanie jest konieczne, należy się upewnić, że nowe korzenie już zaczynają rosnąć. To pozwala roślinie na możliwie szybkie ukorzenienie się. Rośliny należy jednak przesadzać natychmiast po stwierdzeniu, że podłoże uległo rozkładowi.  Thoms (1996) opisał sposób uprawy Bulbophyllów w płaskich koszyczkach umieszczonych w płaskich pojemnikach (kuwetach) wypełnionych wodą. Umieszcza je tam na okres kilku dni, przy niewielkim poziomie światła, następnie wyjmuje koszyczki z pojemników z wodą przenosząc je do jaśniejszych warunków i pozwala na kilkudniowe obsychanie. Stosując tę metodę zaobserwował o wiele szybsze przyrosty.

Dane dotyczące średnich temperatur z tych rejonów nie są dostępne, lecz dane pochodzące z najbliższych stacji meteorologicznych wskazują, że wilgotność wynosi około 80% w ciągu całego roku. 

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. W zimie ilość wody należy nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane. Jeżeli zmniejsza się ilość dostarczanej wody, należy także zmniejszyć nawożenie do momentu tworzenia się wiosną nowych przyrostów.